‘Tsja, wat symboliseert voor mij de afgelopen 25 jaar? Eigenlijk is het gewoon doen, continue. Bloemist zijn is voor mij elke dag opnieuw het mooiste vak wat er is. Je kan hier zoveel creativiteit in kwijt! Ook zit er vaak emotie aan verbonden, denk aan rouwwerk, dat zijn persoonlijk mijn favoriete opdrachten. 25 jaar geleden als 19-jarig meisje was het na mijn opleiding mijn eerste baan, en na het eerste jaar werd me de vraag gesteld of ik het over wilde nemen. Ik wilde het gewoon doen, dus ik zei ja, en daar heb ik geen dag spijt van gehad!’
Het interview met Simone (45) vindt plaats op de Wiekenweg 44 N, de werklocatie en uitvalsbasis Bloemsierkunst Ilona. Ook echtgenoot Marco (48) en medewerker Rivka (28) zijn aangeschoven. Het voelt al snel alsof we thuis aan de keukentafel zijn aangeschoven. De vrolijke omgang, het compleet authentiek zijn en een gevoel van welkom overheerst bij de goedlachse bloemiste. ‘We hebben gewoon écht een heel mooi vak, dat maakt je vrolijk. Zoals de Gloriosa, mijn favoriete bloem. Die maakt me elke keer weer een beetje vrolijk. En we maken het inderdaad zelf snel gezellig!’
Misverstand
Laten we aan het begin toch voor de zekerheid nog één keer meteen het meest aangenomen misverstand uit de wereld helpen: ‘Nee, de naam Bloemsierkunst Ilona komt niet voort uit een overname van een eerdere eigenaresse genaamd Ilona. Haha, zeker niet. Je wilt niet weten hoe vaak ik dit al heb moeten toelichten. Wat ik overigens geen enkel probleem vind!’ Terwijl ze de koffie op tafel zet: ‘Het is een vrij simpel verhaal: de winkel is ooit gestart in 1974 en de eigenaren van toen hebben de onderneming vernoemd naar een rode roos die Ilona heette. Zo eenvoudig is het. Ik heb wel overwogen om de naam aan te passen, maar deze was inmiddels zó bekend in Amersfoort. Dus we hebben het gewoon zo gehouden!
‘Er is hier nog gewoon met guldens betaald!’
Terugblik
‘Kijk eens wat we hier hebben staan!’ Marco, echtgenoot en steun en toeverlaat van Simone, tovert een promotiebord uit de beginjaren tevoorschijn. ‘Neptunusplein 17, daar was de eerste locatie. Daarna nog verhuisd in 2004 naar nummer 52. Enkele jaren geleden, in 2018, zijn we definitief gestopt met de winkel. We kregen de kans om deze locatie te betrekken en we hebben toen ook meteen de focus gelegd op de zakelijke markt. Dat is een goede zet geweest. Uiteraard doen we ook particuliere abonnementen en al het andere werk eromheen: rouwwerk, bruidsboeketten of andere speciale gelegenheden.’ Een 25-jarig jubileum, een kwart eeuw, is een lange periode waarin de wereld flink is veranderd, zo ook die van bloemisten: ‘Zeker weten. Het ambacht bloemschikken zelf dat verandert niet zomaar. De stijl van boeketten is door de jaren heen wel veranderd. En ook onze wereld is gedigitaliseerd. Niet alleen de online bestellingen en alle andere mogelijkheden via internet. Denk ook aan het printen van de linten van het rouwwerk. In de eerste jaren hebben wij nog met de strijkbout gestaan…!’
Marco: ‘En we hebben de tijd meegemaakt dat er met guldens werd betaald! Dat was ook een flinke aanpassing.’ Simone: ‘Och, trouwens Marco, over die linten gesproken. Weet je nog die eerste grote opdracht van die ene klant? Toen ik het net overgenomen had mochten we rouwwerk voor die overleden Chinese man maken, en dat we Chinese tekens op de linten moesten zetten, maar dat de klant dit uiteindelijk zelf heeft verzorgd. En er kwam telkens maar weer werk bij. Nachtwerk werd het…’ Aansluitend rakelen Simone en Marco de ene anekdote na de ander op. ‘Ja, we hebben al wat meegemaakt als je er zo even bij stil staat….’
Steun en toeverlaat
Het valt op dat Simone continue in de ‘we-vorm’ spreekt, terwijl echtgenoot Marco een eigen job heeft. ‘Ja, maar we doen het écht samen. Mijn ouders hebben vele jaren klaar gestaan om te helpen. Diny, mijn moeder, hielp mee in de winkel en leerde boeketten maken en mijn vader Ton bracht deze rond in heel Amersfoort. Hij ging ook vaak mee met het inkopen op de veiling. Ook Marco is er al die 25 jaar bij geweest en helpt enorm veel. Elke maandag en zaterdag helpt hij mee. Bezorgen, sjouwen, even dit, even zus… Hij is mijn steun en toeverlaat! En vergeet Rivka niet, ook een topper. We zijn écht een team.’
Marco: ‘Ik help inderdaad wel veel maar ik vind het ook gewoon enorm leuk wat Simone doet. En ik vind het knap. Zo creatief, zo’n oog voor detail… Simone ziet ook vaak de combinaties van bloemen. Ik kan nog steeds geen boeket maken, hoor, haha! We hadden een half jaar verkering en toen nam ze de zaak over. Ik weet tot op de dag van vandaag dat ik enorm trots was. En nog steeds!’
Samen hebben de geboren en getogen Keientrekkers twee kids: Kjeld (15) en Tess (12). Zit er een volgende generatie in? ‘Mwah, geen idee. Het lijkt van niet maar wie weet komt dat nog. Ze moeten zelf eerst maar eens weten wat ze gelukkig maakt.’
‘Dat Simone Duurzame Bloemist is, dat mag best wel wat bekender worden bij bedrijven!’
Duurzame Bloemist
Bloemsierkunst Ilona is de eerste bloembinderij in Amersfoort met het keurmerk Barometer Duurzame Bloemist. Zilver behaalde Simone twee jaren geleden. Het feit dat ze aan de Wiekenweg 44 N rekening houden met de wereld om zich heen is iets wat klanten steeds belangrijker vinden: ‘On the way to planet proof’, aldus Marco. ‘Dit staat bij veel bedrijven vandaag de dag hoog op de agenda. CO2-reductie en ondernemen met oog voor de wereld om je heen, je merkt dat steeds meer bedrijven daar enorm waarde aan hechten. En terecht!’
Simone: ‘Ik ga het je nog sterker vertellen: ik merk soms dat bedrijven juist bestellen bij ons omdat we de enige in Amersfoort zijn met dit keurmerk.’ Toch is het nog relatief onbekend fenomeen in de bloemisten wereld: ‘Misschien omdat we de eerste en enige zijn in deze regio? Dat is niet pochend bedoelt maar dan horen de mensen het dus ook niet veel.’ Marco vult aan: ‘Het feit dat Bloemsierkunst Ilona dit keurmerk wel heeft mag écht wel bekender worden bij bedrijven!’
Op naar de volgende 25….
‘Haha, nog 25 jaar? Dat red ik niet hoor! Of ik nog iets wil bereiken de komende jaren? Pfoeh, als ik dan toch iets moet kiezen, dan denk ik toch wel aan het behalen van het predicaat Goud als duurzame bloemist. Zoals gezegd is dat nu Zilver. Klinkt ook wel goed toch? Zo van, ‘we gaan voor goud’!’
‘We gaan voor Goud!’
Qua eindstreep heeft Simone nog totaal geen plannen. ‘Daar ben ik nog helemaal niet mee bezig. Ondanks dat het alweer een kwart eeuw geleden is ben ik pas 45. Ik begon op mijn 20e, hé. Geen idee of ik dit tot mijn 65e zal vol houden.’ Marco: ‘Vergis je niet. Het is lichamelijk echt wel een zwaar beroep. De hele dag staan, sjouwen en tillen van kratten vol bloemen. Het zijn lange dagen, zeker in de winter. Mensen onderschatten het wel eens.’ Simone: ‘Voorlopig is het elke dag weer opnieuw gewoon een kwestie van doen, en daar gaan we lekker mee door.’
Rivka heeft nog niet zoveel het woord gehad. ‘Tsja, wat moet ik zeggen? Ik zit hier inmiddels alweer 2,5 jaar. Simone en Marco zijn fijne mensen, en ook ik vind dit het mooiste beroep van de wereld. Ik ben pas 28 maar heb al wat werkgevers gehad. Hier is het fijn. Maandag is mijn vrije dag en denk ik vaak: ‘hé, morgen weer werken, leuk!’ Dat zegt wel genoeg, toch?’ Simone: ‘Ze zit nu naast me, en misschien gek om te zeggen waar ze bij zit, maar Rivka is echt een topper. Hart voor de zaak, klaagt nooit en loopt als het nodig is ook een stapje harder. Ik heb wel eens anders gezien… Zo, hebben we het functioneringsgesprek ook meteen gehad, haha!
‘Ik ben vooral en oprecht mijn klanten enorm dankbaar. Echt waar!’
Koningsdagboeket
Terwijl we naar beneden lopen voor de fotosessie. ‘Ik heb trouwens nog wel iets. Je vroeg me net naar een eventueel hoogtepunt: twee jaar geleden mochten wij tijdens Koningsdag hier in Amersfoort het boeket maken voor Koningin Maxima en de prinsessen. Heel tof natuurlijk! Helaas mocht ik het niet zelf aan Maxima geven. Dat je dan jouw koningsboeket uiteindelijk in de handen van de Koningin ziet is wel heel bijzonder. Een kroon op het werk zeg maar!’ ‘Oh, sorry, mag ik tot slot nog één ding toevoegen: ik ben vooral en oprecht mijn klanten enorm dankbaar. Echt waar! Vooral mijn vaste abonnementen en terugkerende klanten. Zij maken het al 25 jaar mogelijk dat ik dit mooie vak als bloemist elke dag weer mag doen. Daar heb je ‘em weer, hé: gewoon doen!’
